…آن‌چه از ادبیات امروز ایران را که در خارج از کشور تولید می‌شود، به هر نامی که بخوانیم، بخشی از ادبیات معاصر ایران است. عنوان «ادبیات تبعید» زاده فکر ما ایرانیان نیست، از دورترین پله‌های تاریخ حضوری پُررنگ در ادبیات جهان دارد و دامنه آن تا زمان حاضر کشیده شده است. این را نیز باید در نظر داشت که مفهوم تبعید و ادبیات تبعید در جهان معاصر تعریف‌های کلاسیک خویش را از دست داده‌اند. جابه‌جایی گسترده مردم جهان به علت‌های مختلف در پنج دهه اخیر، و در کنار آن جهان مجازی در این تعریف بازبینی می‌طلبد.
ادبیات تبعید ایران امکان رشد و شکوفایی در آزادی را دارد و این خود سبب گشته تا در خارج از ایران آثاری ماندگار آفریده شوند که بی هیچ شکی روزی به شکلی راه خویش را به داخل کشور بازمی‌گشایند و بر ادبیات معاصر ما تأثیر خواهند گذاشت. اگر تا چند سال پیش این حضور کمتر محسوس بود، امروزه اما می‌توان بر بالندگی این ادبیات تأکید نمود.
ادبیات تبعید ایران در واقع نماینده ادبیاتی‌ست که در کلیت خویش، در داخل کشور امکان حضور ندارد. همین موضوع دستمایه 25-مین شماره از «آوای تبعید» است که به کوشش مهدی استعدادی شاد فراهم آمده است.
